Κάποτε η Πλατεία ήταν η καρδιά της Νέας Σμύρνης. Σήμερα έχει γίνει το άλλοθι της. Η διοικητική και πολιτική συζήτηση για την πόλη περιστρέφεται μονίμως γύρω από το ίδιο τετράγωνο, λες και ό,τι υπάρχει έξω από τα σύνορα της “βιτρίνας” είναι μια θολή περιφέρεια χωρίς ανάγκες, χωρίς ανθρώπους, χωρίς φωνή.
Κι όμως, η πραγματική Νέα Σμύρνη δεν είναι η Πλατεία. Είναι οι γειτονιές. Αυτές που εδώ και χρόνια πληρώνουν το τίμημα μιας δημοτικής αντίληψης που αντιμετωπίζει την πόλη σαν σκηνικό — όχι σαν ζωντανό οργανισμό.
Η κατάσταση δεν χρειάζεται περιστροφές.
Σε αρκετές γειτονιές, τα πεζοδρόμια δεν είναι πεζοδρόμια∙ είναι λωρίδες επιβίωσης. Ο φωτισμός δεν είναι υποδομή∙ είναι τζόγος τύπου “θα είναι σήμερα αναμμένο;”. Η καθαριότητα δεν είναι υπηρεσία∙ είναι λοταρία, ανάλογα με το πού βρίσκεται το σπίτι σου. Και τα σχολεία; Ας μην κοροϊδευόμαστε. Σε ορισμένα σημεία, θυμίζουν περισσότερο δεκαετία ’90 παρά ευρωπαϊκό δήμο του σήμερα.
Δύο πόλεις στην ίδια πόλη
Στο κέντρο, έργα, προσοχή, πολιτική φροντίδα.
Στις γειτονιές, υπομονή, αναμονή, και μία μόνιμη αίσθηση ότι “πάλι θα μας θυμηθούν σε προεκλογική περίοδο”.
Η σημερινή εικόνα δεν είναι φυσικό φαινόμενο. Είναι πολιτική επιλογή.
Όταν μια δημοτική αρχή ιεραρχεί το κέντρο ως μοναδικό έργο “υψηλής προτεραιότητας”, όταν μέτρα για φωτισμό, πεζοδρόμια και καθαριότητα γίνονται “αναλόγως της διαθεσιμότητας”, όταν οι αναπλάσεις στις γειτονιές μένουν παγωμένες γιατί “πρώτα πρέπει να τελειώσουμε τα κεντρικά”, τότε δεν μιλάμε για ανάπτυξη. Μιλάμε για ανισότητα.
Και είναι ώρα να πούμε την αλήθεια:
Η αξιοπρέπεια του πολίτη δεν μετριέται στην Πλατεία. Μετριέται έξω από την πόρτα του.
Αυτό σημαίνει:
– φωτισμό παντού, όχι μόνο στα “κεντρικά”
– καθαριότητα σε κάθε στενό
– ασφαλείς διαδρομές για πεζούς και ΑμεΑ
– σχολεία που να αντέχουν το 2025, όχι το 1995
– πράσινο που να φροντίζεται με σχέδιο
– παρουσία δημοτικής αστυνόμευσης και στις πίσω γειτονιές, όχι μόνο στις διαδρομές του Σαββατόβραδου
Ώρα για μια πόλη που δεν ντρέπεται για τα… πίσω στενά της
Αν θέλουμε πραγματικά μια σύγχρονη Νέα Σμύρνη, πρέπει να αλλάξουμε προτεραιότητες:
Πόλη δεν είναι μόνο το μέρος που καμαρώνεις. Πόλη είναι και το μέρος που ντρέπεσαι — και δουλεύεις μέχρι να μη ντρέπεσαι πια.
Η Νέα Σμύρνη δεν μπορεί να συνεχίσει να έχει το πιο όμορφο κέντρο… και τις πιο αόρατες γειτονιές.
Αυτό είναι το πραγματικό στοίχημα. Και αν δεν το κερδίσουμε όλοι μαζί, τότε θα συνεχίσουμε να ζούμε σε μια πόλη όπου το φως της Πλατείας δεν φτάνει ποτέ μέχρι εκεί που πραγματικά το χρειάζεται ο κόσμος της.
Εκδότης nstimes.gr
