Ο Οκτώβριος και το πρώτο μισό του Νοέμβρη βρήκαν τον μπασκετικό Πανιώνιο σε μια από τις πιο σκληρές περιόδους της σύγχρονης ιστορίας του: 11 επίσημα παιχνίδια, 11 ήττες, σε Ελλάδα και EuroCup. Ένα πρόγραμμα-«κρεατομηχανή», ταξίδια σε όλη την Ευρώπη, βαριές βραδιές, χαμένα ματς στις λεπτομέρειες – και μια Νέα Σμύρνη που βλέπει την επιστροφή στην ελίτ να συνοδεύεται από μια εξαιρετικά δύσκολη προσαρμογή.
Κι όμως, πίσω από το 0/11 δεν κρύβεται μόνο αποτυχία. Κρύβονται και δομικά προβλήματα, αλλά και σημάδια ότι αυτή η ομάδα έχει υλικό για να σταθεί – αρκεί να πάρει ανάσα, να σκληρύνει στην άμυνα και να διαχειριστεί διαφορετικά τις κρίσιμες στιγμές.
Οκτώβριος 0/11: πρόγραμμα σε ρυθμό Euroleague
Από τις 7 Οκτωβρίου μέχρι τις 12 Νοεμβρίου ο Πανιώνιος έπαιξε σχεδόν ανά τρεις μέρες: Ulm στη Γερμανία (103–96), AEK εκτός (93–73), Ολυμπιακό στο ΣΕΦ (81–66), Άρη στη Γλυφάδα (73–90), Buducnost στο Μαυροβούνιο (91–63), Trento στη Νέα Σμύρνη (87–91), Κολοσσό στη Ρόδο (78–76), Turk Telekom στην Άγκυρα (95–67), Μαρούσι στη Γλυφάδα (80–92), London Lions στο Λονδίνο (97–72).
Το αποτέλεσμα είναι σκληρό:
- Stoiximan Basket League: 0–6, με ήττες από ΑΕΚ, Ολυμπιακό, Άρη, Κολοσσό, Μαρούσι κ.ά.
- EuroCup: ρεκόρ 1–6 συνολικά (η μοναδική νίκη με Chemnitz στην πρεμιέρα, πριν το διάστημα που εξετάζουμε) και 0–6 από 7 Οκτωβρίου έως 12 Νοεμβρίου.
Με λίγα λόγια, ο Πανιώνιος μπήκε κατευθείαν στα «βαθιά» – με επίπεδο ρυθμού και έντασης που θυμίζει ομάδες με ρόστερ 12–13 παικτών ίδιου επιπέδου και χρόνια χτισίματος. Ο «Ιστορικός» δεν είναι (ακόμα) εκεί.
Ελλάδα και Ευρώπη: ίδια εικόνα, διαφορετική ανάγνωση
Στην Ελλάδα, η εικόνα έχει δύο πρόσωπα. Από τη μία, «καθαρά» ματς όπως με τον Άρη (73–90) και το Μαρούσι (80–92), όπου ο αντίπαλος έχει περισσότερες λύσεις, παίζει με αυτοπεποίθηση και ο Πανιώνιος κυνηγά το σκορ από νωρίς. Από την άλλη, υπάρχουν παιχνίδια όπως αυτό με τον Κολοσσό στη Ρόδο (78–76) όπου το διπλό χάθηκε κυριολεκτικά σε μία-δυο φάσεις στο τέλος.
Στο EuroCup, η εικόνα είναι πιο ακραία. Όταν ο αντίπαλος είναι σωματικά και τακτικά έτοιμος, όπως Buducnost (91–63), Turk Telekom (95–67) ή London Lions (97–72), ο Πανιώνιος δείχνει ότι δεν αντέχει για 40 λεπτά: ένα κακό δεκάλεπτο (όπως το 32–9 στην τρίτη περίοδο στην Άγκυρα) αρκεί για να μετατρέψει ένα ισορροπημένο παιχνίδι σε βαριά ήττα.
Κι όμως, απέναντι στην Trento (87–91) στη Γλυφάδα, ο Πανιώνιος έδειξε ότι μπορεί να κοιτάξει στα μάτια δυνατές ευρωπαϊκές ομάδες: ήταν μέσα στο ματς μέχρι τέλους, προηγήθηκε, έπαιξε με ένταση, αλλά στο τελευταίο δίλεπτο πλήρωσε την έλλειψη καθαρού μυαλού.
Πού πονάει ο Πανιώνιος
1. Άμυνα και ριμπάουντ
Σχεδόν σε όλα τα ματς της περιόδου ο αντίπαλος φλερτάρει με τους 90+ πόντους: Ulm 103, Buducnost 91, Turk Telekom 95, London Lions 97. Δεν υπάρχει ομάδα στον κόσμο που να μπορεί να κερδίζει με τέτοια αμυντικά νούμερα, ειδικά όταν δεν έχει το μπάτζετ και το βάθος των «μεγάλων».
Ταυτόχρονα, τα second chance points πληγώνουν συνεχώς: η εικόνα του αντιπάλου να παίρνει επιθετικό ριμπάουντ και να εκτελεί ανενόχλητος, ειδικά στη ρακέτα, έχει γίνει πολύ συχνή.
2. Διαχείριση ρυθμού
Ο Πανιώνιος μοιάζει να εγκλωβίζεται ανάμεσα σε δύο ταυτότητες: από τη μία θέλει να τρέξει, να βρει πόντους στο ανοιχτό γήπεδο, από την άλλη δεν έχει πάντα το «διάβασμα» στο σετ παιχνίδι για να εκμεταλλευτεί τα mismatches. Όταν ο αντίπαλος ρίχνει ρυθμό και παίζει με σώμα και επαφή, η επίθεση κολλάει.
3. Κρίσιμα σημεία
Στα πιο ισορροπημένα παιχνίδια (Trento, Κολοσσός, ακόμη και η ΑΕΚ για ένα διάστημα) το ίδιο μοτίβο επαναλαμβάνεται: ο Πανιώνιος είναι μέσα στο ματς, αλλά στο τελευταίο τρίλεπτο χάνει πλάνο, επιλογές και συγκέντρωση. Αυτό δεν είναι απλώς θέμα ταλέντου – είναι θέμα χημείας και ρόλων.
Δεν είναι όλα μαύρα – τι έχει αυτό το ρόστερ
Αν δει κανείς το ρόστερ «γυμνό», θα διαπιστώσει ότι ο Πανιώνιος έχει ποιοτικό κορμό: Starks στον «άσο», Papas και Lountzis στην περιφέρεια, Tsalmpouris και Watson στη φροντ λάιν, συν παίκτες τύπου Lemon, Lewis κ.ά. που μπορούν να σκοράρουν σε υψηλό επίπεδο.
Η επίθεση, παρ’ όλες τις αστοχίες, βγάζει συχνά:
- 80+ πόντους με Μαρούσι,
- ανταγωνιστική παρουσία σε υψηλό σκορ με Ulm,
- αξιοπρεπείς εμφανίσεις απέναντι σε ομάδες με πολύ μεγαλύτερα μπάτζετ.
Το πρόβλημα δεν είναι ότι ο Πανιώνιος δεν μπορεί να βάλει την μπάλα στο καλάθι. Το πρόβλημα είναι ότι χρειάζεται ένα–δυο σταθερά αμυντικά «στηρίγματα», πιο σκληρή φιλοσοφία πίσω και ξεκάθαρη ιεραρχία στα κρίσιμα λεπτά.
Η Νέα Σμύρνη θέλει αντίδραση, όχι δικαιολογίες
Ο «μαύρος Οκτώβρης» με το 0/11 δεν διαγράφεται. Είναι όμως στο χέρι της ομάδας να μείνει ένα μάθημα προσαρμογής ή να εξελιχθεί σε σενάριο διάλυσης.
Ο Πανιώνιος:
- έχει επιστρέψει στην Basket League,
- παίζει EuroCup απέναντι σε ονόματα που πριν λίγα χρόνια τα βλέπαμε μόνο στην τηλεόραση,
- κουβαλάει πίσω του μια πόλη που διψά να δει την Κυανέρυθρη να στέκεται ξανά στα ίσα με τους «μεγάλους».
Από εδώ και πέρα, το ζητούμενο είναι αντίδραση:
- λιγότερα άλλοθι,
- περισσότερο ροτέισον και ενέργεια στην άμυνα,
- καλύτερη διαχείριση στα κλειστά ματς,
- αξιοποίηση της έδρας στη Γλυφάδα ώστε να πάψει να μοιάζει «ουδέτερη» και να γίνει πραγματικό σπίτι.
Ο Πανιώνιος έχει ξαναπεράσει κακές περιόδους και έχει επιστρέψει. Το στοίχημα τώρα είναι να μην χαθεί αυτή η σεζόν μέσα στον Νοέμβρη. Γιατί τα 0/11 γράφτηκαν – αλλά το πώς θα θυμόμαστε τη χρονιά, γράφεται από εδώ και πέρα.
