Τον χειμώνα, όταν οι ρυθμοί πέφτουν και η πόλη μοιάζει πιο γκρίζα, το Άλσος της Νέας Σμύρνης παραμένει ο πιο σταθερός πνεύμονας ζωής για τους κατοίκους. Δρομείς, περιπατητές, γονείς με καροτσάκια, ηλικιωμένοι που κάνουν τον καθημερινό τους κύκλο, παρέες νέων που κάθονται στα παγκάκια: το Άλσος λειτουργεί σαν κοινός χώρος αναπνοής για μια πυκνοδομημένη πόλη που διψά για πράσινο.
Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει παρεμβάσεις σε φωτισμό, διαδρομές και καθαριότητα, όμως η σχέση των κατοίκων με το Άλσος παραμένει απαιτητική. Πολλοί ζητούν καλύτερη φροντίδα στο πράσινο, πιο συστηματική συντήρηση στα μονοπάτια και στα παγκάκια, αλλά και πιο αυστηρή επιτήρηση σε θέματα συμπεριφοράς – από τα σκυλιά χωρίς λουρί μέχρι τα σκουπίδια που αφήνονται σε λάθος σημεία. Δεν λείπουν και όσοι επισημαίνουν ότι χρειάζονται περισσότερα σημεία πόσιμου νερού και έξυπνες λύσεις για τη διαχείριση του πλήθους όταν ο καιρός ανοίγει.
Την ίδια στιγμή, το Άλσος παραμένει ένας από τους λίγους χώρους όπου συναντιούνται όλες οι γενιές της Νέας Σμύρνης. Είναι ο φυσικός τόπος συνάντησης για όσους θέλουν να αθληθούν, να περπατήσουν, να ησυχάσουν ή απλώς να “πάρουν μάτι” την καθημερινότητα της πόλης. Η συζήτηση για το μέλλον του Άλσους δεν αφορά μόνο το πράσινο, αλλά και το πώς θέλουμε να είναι η Νέα Σμύρνη: ανοιχτή, ανθρώπινη, με δημόσιους χώρους που δεν είναι διακοσμητικοί, αλλά ζωντανοί. Και σε αυτή την εξίσωση, ο χειμερινός πνεύμονας της πόλης έχει κεντρικό ρόλο.
